30 Saknong Tula : Ang Himagsikan
Ang Himagsikan
by Chiqui V.
May
kasaysayan ang bayang Pilipinas
Nariyan
ang mga gawain na madahas
Mayroon
ding panahong maaliwalas
Lahat-lahat
ng ‘yan, di dapat kumupas
Kung
ano man tayo sa kasalukuyan
Tandaang
kaugnay ito sa nakaraan
Ang
‘sang perlas di magiging kagandahan
Kung
di ‘to nakadanas ng kadiliman
Tatlong
daang taong pagkakaalipin
Dati
ngang imperyong kanilang pasanin
Mata
nilang luhaa’y kapansin-pansin
Tignan
Pilipino, saiyo nakatingin
Si
Rizal ay nagsikap na ipaalam
Himagsikan
na kanila ngang dinamdam
Si
Ibarra o Simou’y ipinahiram
Upang
pasakit nila ay di maparam
Si
Ibarra’y ang Pilipino rin noon
Ang
kwento ng buhay niya sa mag-hapon
Ang
kwento rin ng mga Indiong taga-roon
Mga
kwentong sa hinagpis ay umaayon
Tayong
mga Pilipino’y sadyang mabait
Hindi
nga umimik kahit pa nilait
Si
Ibarra nga ay iyan ang sinapit
Naging
tahimik kahit sya pa’y ginipit
Pero
ikaw ay hindi maniniwala
Kung
sino ang sa kanya ay nagkasala
Isang
paring sa kanya ay naghinala
At
nagdulot ng labis na tanikala
Siya
na dapat na magiging sandigan
Ng
katotohanan at kapayapaan
Ay
‘sya pang umabuso sa kahinaan
Ng
bayang kanya ring nasasakupan
‘Pag
noon ikaw ay isang Pilipino
Sa
pari, ika’y di dapat matalino
Nasa
doktrina lang ang iyong anino
Kahit
di maintindihan kahit ano
Mga
Indio’y sa kura ay di pumapalag
Kahit
anong utos di sila lalabag
Takot
maparusahan, kahabag-habag!
Sa
paring mistulang D’yos, sila’y mga bihag
At
nasan ang kanilang pamahalaan?
Bakit
mga Indio’y di man lang matulungan?
Hayun,
nandun sila, busog ang kalamnan
Samantalang
mga Indio’y nasa kangkungan
Magsumbong
man at sa kanila’y lumapit
Di
ka papansinin pag wala kang kapit
Lalapit
ka na may pag-asa na higit
Uuwi
kang luhaa’t walang sinapit
Bihirang
ang katarungan ay matamo
Ng
isang magsasakang nagsusumamo
Araw-araw
ka lamang na manlulumo
Wala
kang laban, yan ang tatandaan mo
Ang
mga lakas mo’y bigla na lang tatakas
Kapag
ang guardia sibil ika’y pinosas
Katarungan
ay dadaanin sa dahas
Bukas,
bugbog-sarado ka nang lalabas
Kalaban
ng isa, kalaban ng lahat
Kaya
sa Kastila wala kang panapat
Gobyerno
at simbahan na noo’y sikat
Pag
nagsama na’y walang makakaawat
Kaya
kahit na may mali ang mga kura
Ang
pamahalaan ay hindi kokontra
Bisig
lang sila na sati’y nakatira
Ngunit
ang pinakaulo ay mga kura
Kung
gayo’y kanino nga sila aasa?
Sa
isa’t-isa na noo’y walang pwersa?
Wala....
kaya’t tiisin na lang mga pasa
Mawawala
din ‘to tulad ng pag-asa
Nagpatuloy
nga ang buhay nilang ganon
Mga
magsasaka’t mangingisda sa nayon
Di
humiling ng asenso sa ‘ting poon
Dahil
bukas ay mawawala rin iyon
Kapag
sa nayon nama’y mayroong pista
Mga
negosyante’y maraming kinikita
Pagkat
binibigay kahit ano ata
Dahil
pag tumanggi ika’y masisita
Ang
mga estudyante naman sa eskwela
Parang
mga loro lamang na tumutula
Nagkabisa
ngunit wala ring napala
Edukasyon
talaga dati ay wala
Yan
ang ilan lamang sa paglalarawan
Kung
ika’y nanirahan sa nakaraan
Buhay
mo ay nakalaan sa kawalan
Walang
pupuntahan, walang kasiyahan
Laging
balisa, namumuhay sa takot
‘O
D’yos buhay ko’y dito lang ba iikot?’
Sa
kadiliman ay lagi nalang balot
Araw-araw
nadadag-dagan ang poot
Sa
wakas! Ating bayan ay nagising na
Nagsawa
na sa pagsasabi ng sana
Napagod
na rin silang maging mahina
At
sa kalayaa’y sila’y nahalina
Si
Ibarra’y naging Simoun na matapang
‘Iba
ang pagka-alipin sa paggalang!’
Mga
Indio ay di na nakatunganga lang
Sa
bawat pulo, mga bayani’y lumutang
Nauwi
lahat sa isang rebolusyon
Ang
puso’t isip nila ay sumang-ayon
Sa
‘ting kalayaa’y sila’y nakatuon
‘Sumugod
ka Indio para sayong nayon!!’
Mga
Pilipino ay hindi nagpagapi
Tama
na ang pagiging bulag at pipi!
Kung
sa kanila ay baril at salapi
Sa
atin ay sumugod ang buong lipi
Kaya
nama’y kahit maraming naghirap
Sa
huli ay nakamtan rin ang pangarap
Dahil
wala ng bagay ang mas sasarap
Sa
‘sang bayang Malaya sa hinaharap
Siguro
si Rizal ngayo’y nakangiti
Alam
na ang kwento ng bayan mong munti
Ang
mga kabayanihan at mga pighati
Sa
diwa mo sila ay laging babati
Dapat
kang maging mabuting Pilipino
Iala’y
sa bayan ang puso’t talino
Pagkamakabayan
ay dapat mamuno
Yan
ang pakatandaan ng kahit sino
Mapait
ang mga dinanas ng bayan mo
Kaya’t
ipagtanggol, irespeto mo ‘to
Pagkat
walang ibang magmamahal dito
Kundi
ikaw at ikaw lang Pilipino!
0 comments